Hastanede geçen 4 koca gün.

Ameliyathaneden beni gözlem odasına aldılar. Odaya girdiğimde bebeğim ve eşim beni bekliyordu. Hemen emzirmek için sabırsızlanıyorum tabi. Eşim dur sakin ol dese de yok duramam. İlk yarım saatte gelen süt çok önemli. Bu sütü oğluşum hemen almalı. Almalı ki bağışıklık sistemi güçlü olsun. Neyse ki hemşire hemen yardımıma koşuyor. Oğlum ilk sütüne kavuşuyor. Tam hayal ettiğim gibi. Zorlanmadan emiyor. Biraz durgun, yavaş ama olsun. İlk denemesi olduğu için hemen yoruldu tabi.
Gözlem odasında 2-3 saat kadar kaldık. Bu arada hazırladığım incir sularını içmeye başladım. Unuttum sanmayın. Onca telaşın içinde aklımdaydı hep. Hemşire buzlu su getirdi ama ben incir suyumu tercih ettim;)
Gözlem odasında herşey yolunda gitti. Ayaklarımı hafifçe oynatmaya başlayınca hooop doğru normal odaya. Yaşasın.
Şansımızdan odamız harikaydı gerçekten. Hudson Nehri hemen önünden akıyor ve karşımızda Roosevelt Adası. 7. Kattayız.Yani manzaraya hakimiz. İşte tam olarak görüntü bu.


Amerikada pek çok hastanede sezeryan doğum yaptığınızda 4 gün hastanede kalıyorsunuz. Bizim bu güzel odada 4 günümüz dolu dolu geçti. Eşim yanımda kaldı. Ben ilk 2 gün pek kendimde değildim. Ağrılarım bir yandan, kımıldayamamak, yürürken bile zorlanmak diğer yandan. Eşimin harika refakati sayesinde 3. güne geldiğimde herşey daha iyiye gitmeye başladı. Sütüm biraz daha arttı, bebeğimle birbirimize daha da alışmaya başladık, ağrılarım azalıyor ve normal şekilde hareket edip yürüyebiliyorum. Daha ne isterim. Ne isterim derken anlatmadan geçemiycem. Çünkü bunu Türkiye' deki özel hastanelerde bile görmedim. Hergün önümüze bir yemek listesi konuldu ve biz o listeden öğünlerimizi seçtik. Onlarca seçenek vardı. Bildiğiniz menü yani. Ve tatsız tuzsuz hastaneye yemekleri değil her biri birbirinden lezzetli yemekler. Bize afiyet oğluşuma süt olsun bakalım;)
Hemşireler, doktorlar, yardımcı personel hepsi birbirinden ilgili, birbirinden nazik ve yardım severdi.
Gak dedikçe su guk dedikçe et misali bir dediğim iki edilmedi. Yeni doğum yapmış annenin ihtiyacı olan tüm ilgi ve bakımı sonuna kadar gösterdiler.
Son olarak da beni yine çok şaşırtan bir olayı paylaşayım. Sanırım 3. gündü. Odanın kapısı çalındı ve bir ses " gelebilir miyim " diye sordu. Tabi dedim ve içeri bir imam girdi. Evet hastanenin kadrolu imamı. Oğlumuzun sünnet olduğunu, bizim müslüman olduğumuzu söylemişler, gelip ziyaret etmek ve bir isteğimiz var mı sormak istemiş.
Ben bir hastanede daha ne olabilir acaba derken çıkış günü elinde poşetlerle gelen hemşire beni yanıtlamış oldu. Bebek ve benim ihtiyaçlarımı birkaç hafta giderecek kadar malzeme doluydu poşetler. Bebek bezleri, hijyenik pedler, dezenfektan jeller vs. Ne ararsak var.
Hastaneye hayran, bebeğimizin sağlıklı oluşuna şükür ederek ayrılıyoruz artık. Allah her anneye benimki kadar iyi bir doğum anı ve sonrası yaşatsın.
Evdeki maceralarla devam ederiz ilerleyen günlerde.
Görüşmek üzere..


- Posted using BlogPress from my iPhone

Location:New York,ABD