Doğuma gidiyoruz...

Sonunda.
Rüyamı görüyorum? Uyuyamadım, sabaha karşı dalmışım galiba. Bel ağrısı mı bu? Hayatım uyuyo musun sen? Saat kaç oldu?
Son 8-10 saatim bu sorularla geçti. Heyecandan...
Ertesi gün saat 9:30 da evden çıkıp hastaneye gidicez. Gece Ömer arıyor. "Gençler hadi gidip bişeyler yiyip içelim." "Biz de ooo süper olur " deyip kalkıp gidiyoruz;) Sohbet, yeme içme pek bi iyi geldi bana. Gittiğimiz mekan Pier Lotti. Süperdi bu arada. Gece leziz şeyler yemek ve güzel bişeyler içmek için küçük, sıcak, hoş bir mekan.
Gece yarısını geçerken döndük tekrar eve.
Bebişim ile benim eşyalarımı zaten önceden bir valizde toplamıştım. Onlar hazır. Süt yapsın diye geceden incir kaynattım. Suyunu şişelere, incirleri buzdolabı poşetlerine paylaştırdım.
Öneririm, " bol bol sütüm olsun " diyorsanız suyunu için, incirlerini yiyin.Tabi mutlaka doğumdan hemen sonra.
Neyse bunları da bir küçük çantaya sığdırdık. Çıktık yola. Ve eşimin kolundayım.
Aylardır hayal ettiğim sahne. "Kış günü ama hava soğuk değil, elimizde valizimiz, yürüyerek güle oynaya gidecez hayatım hastaneye" demiştim. Ne çok istemişsem oldu. Yağmur yoktu hayalimde ama olsun;) Eşimin ismi Akın bu arada. Akın ' da bir yandan gülüyor bana bir yandan da " bak taksiye binelim, yorulma boşuna "diyor. Hayır, dinlemedim eşimi. Ben gayet iyiyim. Ne taksisi, 8 blok var hastane ile evin arasında. Keyiflice yürüyoruz işte...
Zaten arkadaşlarımız da ancak gelir hastaneye. Güle oynaya girerim doğuma. Diyorum da...
Siz böyle konuştuğuma bakmayın. İnanın hastaneye girdiğimde dizlerim titriyordu ve yer ayaklarımın altından kayıyor gibi hissediyordum. Ben yolu heyecanımı bastırmak için yürüyordum. Ama ne fayda...
Artık giriyorum doğuma.
Heyecanın devamı ve doğum bir daha ki yazıya. Oğluma kavuştuktan sonra anlatırım gerisini.... Gidiş yolu fotoğrafımla bitireyim.





- Posted using BlogPress from my iPhone

Location:New York,ABD