Napalım başka çaresi yok. Bekliyoruz. Başucumda eşim, benden sabırsız ama beni teselli etmeye çalışıyor. Neyse ki yanımda. Bunca saat yalnız beklemek zorunda olsam ne yapardım, bilemiyorum.
Aslında 2 saat önce doğuma girmiş olmam gerekiyordu. Ama ne tesadüf ki aynı saatlerde acil sezeryan ihtiyacıyla hastanemize başvuran bir anne adayı olunca plan değişti. Tabi ki öncelik ona verildi ve ben beklemede kaldım..
Bu arada yazayım bari, yapacak daha ilginç bir işim yok malum.
Doğum sonrasında atıştırmak için yanımızda kuruyemiş, incir, kuru kayısı, meyve vs getirmiştik. Şimdi açıp çantayı onları yememek için kendimi zor tutuyorum. Neyse ki hemen aklıma anestejik ve yemek karışımının beni sokacağı durum geliyor. Vazgeçip uslu uslu beklemeye devam ediyorum.
Bu arada büyükçe bir bekleme odasındayım ve burada benimkiyle birlikte 3 bölme var. Doğumu bekleyenler ve doğumdan çıkanlar için hazırlanmış bir yer burası.
Ben beklerken iki minik prenses doğup, anneleriyle yanımdaki bölmelere alındılar. Birazdan sıra bana gelecek ve ben de prensime kavuşucam.
Doğum sonrası tekrar yazarım. Ama ne kadar süre sonra bilemiyorum. Malum, anestezinin etkisinden kurtulmak, kendine gelmek, bebişime kavuşmanın heyecanı vs derken bir süre uzak kalıcaz. Ama hayırlısıyla güzel haberleri ve doğum öncesi, doğum anı, minik prensimizle olan fotolarımızı en kısa sürede sizlerle paylaşıcam.
Unutmadan, doğum anında tutulan
dilekler kabul olurmuş. Heyecandan kimseyi atlamayayım diye dileği olan eşi dostu avucumun içine not ettim. Ama doğuma girmeden önce iyilik ve güzellikle geçecek, sağlıklı, huzurlu, bol kazançlı bir yıl dileğimi herkes için diliyorum.
Yakında görüşmek üzere....
- Posted using BlogPress from my iPhone
Location:New York,ABD
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder